ین یک عکسِ دو نفره نیست.] شما را دعوت می‌کنم به شنیدنِ صدای سنتوری که گاه مضرابش دستِ فریار است و گاه سیم‌هایش داریوش مهرجویی و برعکس. مگر در عجین شدنِ دو روح و هم‌دستی‌شان در خلقِ اثر ، رازی نیست ؟ نام این دو نفره را می‌گذارم« به رنگِ انار» ، سرخ ِ صد دانه، که عشق و خشم …

در چندمین روزِ بازی‌های المپیک هستیم و اخبارِ مدال‌آوران، دنیای مجازی را پُر کرده است. میان این شلوغی،  اخبار یک اتفاقِ مبارکِ هنری-ورزشی گُم می‌شود. پرچم ایران در مسابقاتِ جهانی روسیه توسط علی قورچیان در رشته‌ی کمانداری بالا رفته است! حیرت می‌کنم، چراکه تصادفاً در حالِ خواندنِ «هفت پیکر» نظامی هستم و قلبِ نظامی در تیر و کمانِ بهرامِ گور و مهارت‌هایش می‌تپد و …