هنر

که میعادگاه ، کرانه ی همیشگی بود ... همان غوطه گاه ِ نگاه ... همان دیدن آمیختگی فوج فوج  موجِ در هم ...به هم یک باهم. در این کرانه ، ستاره به تعداد موج بود درهم که کرده بودند خانه خانه با هم ...تو منی یا من تو ای همیشه ژرف ؟ ... که حدیث ما معکوسِ قصه هاست . خوب میدانم که در هر سَحَرت پُر خبر از هر سفری ...  غصه در سر،  سخت و سنگین  می پروری. . .  من در این لب مینشینم که تو می خواهی و  نه من . . . که این من نیستم به شنیدن تو خموش ، این تویی همیشه  پر بغض و سنگین، اینچنین گهگاه مغشوش . . . . تن به جزر میدهی  و به مَد مکدر می شوی . . .

داستان میس شانزه لیزه در مرور آثار آندره زولافسکی

ساناز سیداصفهانی هنر کلاژ و داستان نویسی

نمایش "سال ثانیه" از یک پیشنهاد شروع شد. پیشنهادی از طرف فستیوال "اشپکتاکل" سوئیس. قرارمان این شد که از "هیچ" شروع کنیم و گروهی که خالصانه آمد و رنگ خود را بر این "هیچ" پاشید تا "سال ثانیه" شکل بگیرد.