درخت گردو

بلوزم را در آوردم تا ریشه‌های درخت گردو را ببینی دور دنده هایم چرخیده ، جناغم را دور زده ، روی قلبم روئیده.

از خواب می‌پرم. روی صحنه ی نمایشم . چه بازیگر ناشی و بی استعدادی م ! صحنه را سکوت پر می کندو من تمام دیالوگ هایم را پاک از یاد برده ام . از خودم جمله ای سر هم می کنم .

:” آه ! ا دروازه های جهنم چارتاق باز شوید، من مهیای سوختنم.”

همانک از بالا سر ، باران میبارد و تمام تماشاچی ها چتر به دست برایم کف می‌زنند و حباب های نازک خوشبخت توی هوا سر در گم از خود نور می‌دهند.

رورانس

میس‌شانزه‌لیزه

–

تصویر سازی : سانازسیداصفهانی

–