تجربه

برگی از دفترخاطرات میس شانزه لیزه

لباس مادام مارگو را تنم کردم و با ماسکی که به صورتم زده بودم رفتم پیش آقای شاعر.سعی کردم صدایم را خش دار کنم و تاب و پیچ تنم را عوض کنم . آقای شاعر با من خیلی مهربان بود . کم کم داشت باورم میشد که به جز من زنان دیگری را هم دوست دارد . به او گفتم من دختر ثروتمندی هستم که به خاطر تو و به خاطر پیشرفت تو هر کاری میکنم .آقای شاعر نوازشم میکرد و دوست ترم داشت . کنار ساحل دریا بودیم . من همین طور که میدویدم بندهای لباسم که گره نخورده بود شل تر میشد .آقای شاعر با چوبی که در دست داشت روی ساحل به ژاپنی چیزی نوشت که قبلا ازش ندیده بودم .بطری سبزش را داد دستم و من پایم را روی سنگ بزرگی گذاشتم و بطری را تا ته سر کشیدم و سیگاری گیراندم . به او گفتم که دوستش دارم . آقای شاعر نزدیک آمد و گفت که من را دوست دارد و از من دعوت کرد تا با هم به مخفیگاهش برویم . من آن مخفی گاه را میشناختم . آقای شاعر میگفت هیچ زنی را دوست نداشته و من تنها کسی هستم که اغوایش کرده ام . توی دلم عصبانی بودم که پس همه ی حرف و حدیث هایی کخ به من میس شانزه لیزه زده بود دروغ بود ؟!آقای شاعر گفت حاضر است خودش را حراج کند . من چند سکه ای به رویش انداختم و دور اتاق چرخیدم و خندیدم و او ندید که من اشک میریزم . آقای شاعر دستانم را از پشت گره زد و قبل از اینکه ماسکم را بکند گفت :” میس شانزه لیزه ی حقه باز فکر کردی نشناختمت بازم بازی رو باختی ” خیلی خوشحال شدم . ماسکم را کند و گذاشت گریه کنم . بعد از اتاق رفت بیرون و تا اکروز که 8 ماه از دیدارم با او گذشته هیچ خبری ازش ندارم جز یک نامه که در آن نوشته :” من عاشقت بودم اما حالا که بهم شک داری دیگه منو نمیبینی ، حالا که منو امتحان میکنی دیگه دوستت ندارم . ” بعد از اینکه نامه اش به دستم رسید مقدار زیادی زاناکس و کلونازپام خوردم ولی تکان از تکان نخوردم و تا ابد بیدارم . مثل همیشه . حالا 8 ماه است که هر شب به دنبالش میگردم و دلم برایش تنگ شده اما او از این شهر رفته …حالا فهمیدم که نباید به عشقش شک میکردم . نباید امتحانش میکردم . تجربه به آدم یاد میدهد که چه کارهایی را نباید بکند . من قبلا این کار را کرده بودم اما اتنبه نشده بودم . حالا که به این نتیجه ی بزرگ رسیدم بزرگ ترین عشقم را از دست دادم .

****