چندمین جشنواره ی بین المللی دستمالسیم

شاید باورت بشه ، میخوادم ، باوت نشه . داشتیم میرفتیم . بهم قول داده بود . قرار بود من و اون تنها . و همه ی آسمون سیاه بود . ساعت 6 صبح بود . فکر من پر _ بابابزرگ بود . توی اتوبان چمران یک سگ به بزرگی گرگ یا پلنگ ، سیاه ، له شده بود . رسیدیم . قرص بعدی رو خوردم . هوشیار بودم لامصب من . . . با پتک باید بیهوشم کرد . قرص رو خوردم . . . لخت شدم ، خیلی کم . اتاق گرفتیم . بالا ، لباس ها همه عوض ، لباس های عمل ، چشم . صبحش حموم میبایست . موهای بلند قرمز و سماقیم همه رو دور و بر من جمع کرده بود . درازی کشیدم . خواب داشت میامد . دکتر دیر کرده بود . یک ساعت گذشت . بیشتر گذشت . خوابم می آمد . تلفن آن دیگری زنگ خورد . . . از اتاق رفت بیرون ، به گمانش که من خرم . . . بلند بلند :” خیابون 36 ” … تکرار این جمله . شروع استرس من . ده دقیقه بعد ، جادوگر شهر از با دکتر وارد شدند . ضربان قلب رفت بالا ، کلاه از سر برداشتم . پرید خواب . رویاها پرید . یادم آمد سوره ی یاسینی که می خواندم و اشتباه هایی داشتم . . . یادم آمد مناجات نامه ی ختم عمو جان بود . مرگ غیر طبیعی ، ژنتیکی اثیر سنت . جادوگر در آستانه ی در از من ده سال جوان تر بود . . . بی هیچ سلامی . . . بعد از مدت ها  برای دلسردی یا که دلگرمی یا فوت یک چیز جادویی آمد . . . نور چراغی توی چشمم … کلاه برداشتم از سرم . داد زدم : تو این جا چی کار میکنی ؟” دکتر رفت و آمد و گفت فشار و طپشم موجب چیزها میشود . استرس از راه رسیده ، کار خود را کرده بود . دشمن شاد شد . دکتر با توجه به داروهایی که میخورم و … گفت در طول عمل میروی توی کما . همین کما همه چیز راه عوض کرد . شد برای ماه ها بعد . با همه ی دنیا قهر نیستم . . . عدالت را زیر رادیکال میبرم تا به جهنم ذهنم نروم . . . نمیشود این همه تنهایی . . .

دوش آب گرم . بخار آن . نوشته های من . . . ایرادات داوود رشیدی … خوشحالی بیهوده … جشنواره ای که فیلم رافعی ، تنها فیلمی بود که به اعتراض از ان به خواست خود رافعی بیرون کشیده شد … جشنواره دستمالسیم این زمانی … آدم هایی خوش … دل من به دروغ ها نیست شاد . خط خطی بودن این روزها به کنار .

خوش بودم . رفته بودم جای همیشگی ، یک جایی از سعادت آباد که سه سال گول خوردم و باختم زندگی ، و همان دو کوچه بالاترش ، 6 سال پیش مصاحبه ی بزرگی انجام دادم و همه ی فوتوکپی چی های محلش تخفیفات ویژه به میس میدهند . دوست های زیادم در دو سه پس کوچه اش جمعند . . . در حال پیاده شدن بودم که یک بز را دیدم که در راه سعادت خودش ، دست به چلاسیدن من کرد و هرهر کنان با روسری به سری میرفت …

فکر میکنم

چرا این همه اجازه میدهم که تحقیر شوم .

من همانم که مردی در همین کوچه های پر از امن (جون خودم ) بوسه های فرانوسوی را زیر  ابر و توی کوه و بانکش ، در مستی و بیپچارگی در خوشی و شادمانی تجربه کرده ام و حالا مثل شیشه ، اعتمادم چنان از همه ….دور شد ….قولهای دروغ …تصویرهای دروغ…..اعتمادم را گرفتند . من را گرگ کردند . همین مردمی که نمیگذارند بهشان بد بگذرد .

بعد از این اتفاق

شیشه ی نازکی بودم که پودر شد .

کیست که توان هم سرای با من را داشته باشد . در این جزیره مدت هاست ، لنگها هوا نیست و خبری از کتاب و چیزی نیست چون وقتی فیس بوک شده زندگی . نوشتن چه فایده دارد . کدام شما کتاب میخواند . شعور سیری چند ؟

* فیلم مرهم وارد سوپر ها و … شده هر کس ندیده ببیند که توهم نگیردش که فلان فیلم ها چه به بودند … *