شکار روباه

باید اول از همه  اسفند دود کنم  “ کبود چشم ، زاغ چشم ، شور چشم ، سیاه چشم ، سق سیاه ، سر سیاه ، همسایه ی دست چپی ، همسایه ی دست راستی ، لینک دونی جزیره ، تازه واردها ،  صبح زا، ظهر زا، شب زا، چرندگان ، پرندگان هر کس که اسمش یادم رفت ، بترکه چشم حسود …….” چشم باباقوری و سنگ نمک بذارم چشم نخوره این عکس ها . برید عقب که از آتیش داره حسابی بوی کندر و اسفند میاد …نظر قربونی رو هم بذارم این کنار. خب حالا میشه راحت عکس ها رو رونمایی کرد . بفرمایید :

 

سیامک صفری ( قبل از ورود به صحنه ….میشود توی این نگاه غرق شد، از این همه حس سرشار شد ، میشود به صحنه ای فکر کرد که او با پوتین های سیاه و شلوار پاچه بریده اش روی آن ، به ایفای نقشش خواهد پرداخت . حال آغامحمدخان بارنجی تکرار نشدنی پشت صحنه است و به خنجرش یا به دیالوگهایش فکر میکند .شاید هم به چیزی دیگر . نمیدانیم!)

ستاره اسکندری و سیامک صفری در حین تمرین شکار روباه.

پانته آ بهرام در پس زمینه وسیامک صفری .

سهیلا رضوی در پس زمینه و سیامک صفری.

دکتر علی رفیعی و سیامک صفری .

همان طور که در عکس دیده میشود ، دوستان ، عرق ریزان ، از خواب خود زده ، نیمه شب ، حدود سه نیمه شب با اره و متر ، زیر نورهای تالار وحدت با شور و عشق در حال برپا کردن (دکور) نمایش هستند … دکوری که دیر میرسد و بازیگرانی که فردا تنها یک بار قبل از جشنواره رویش به تمرین میکنند ، خدا حفظشان کناد !

از سایت ( رضا موسوی ) :

جشنواره بیست و هفتم -1 

غالبا در جشنواره های تئاتر ایران روز نخست جشنواره به آخرین روز اجراهای عمومی نمایشهای در حال اجرا پیوند میخورد از همین روی بیشتر کارهای روز اول مثل مجسمه های یخی – بوق – خدای کشتار – سیر روز در شب – کرگدن و کاکوتی تکرای بودند و در بین اجراهای بار اول هم بنظرم شکار روباه بهترین بود . اصلا قرار نبود این نمایش در جشنواره حاضر باشد و از همین روی وقتی اجبارا در مسیر اینکار قرار گرفت هفته آخر تمرین تبدیل شد به کار سه شیفته تمام عوامل از کارگاه دکور گرفته تا نور و لباس و بازیگران و گروه کارگردانی و . . .   عکس بالا را گذاشتم تا فشردگی نمایش تا فقط  30 ثانیه قبل از اجرا و زمانیکه سالن تالار وحدت از جمعیت پر شده و هنوز پرده کنار نرفته را ببینید .

عکس پایین را هم گذاشتم تا ببینید کار با تدبیر خیلی هم نیازمند سیستمهای تکنولوژیک مثل پروجکشن و تصویر مجازی کامپیوتری نیست . حد فاصل بازیگر نفر جلو با شخصی که در پشت سرش قرار گرفته توسط پرده دستبافی که با ابعاد 12×8  بصورت یکپارچه و در کشور ایتالیا بافته میشود پر شده است.

این یکی از لحظات خاص نمایش است که کاتب قصر در خیال خود با شاه قاجار گفتگو میکند و از قضا بسیار دلنشین در آمده است .

 

** توجه **

از و قتی شکار روباه را در تالار وحدت دیدم تا به امروز ، در دنیای مجازی اینترنت خیلی گشتم و زیر و رو کردم تا بتوانم بهترین عکس های کار را پیدا کنم، و از آن جا که همیشه به طرز افراطی در هر مسئله ای میتازم و میگازم ، این بار هم سایت آقای رضا موسوی عزیز را حسابی زیر و رو کردم و به شیوه ای افراطی از ایشان خواستم چند عکس از شکار روباه را که تا به حال در اینترنت پخش نشده در اختیار بلاگ من و در نتیجه مخاطبان کنجکاو این جا قرار دهند ، ایشان بعد از اینکه پی گیری بنده را دیدند لطف کردندو این عکس هایی که پیش رویتان هست را به ما هدیه دادند . آقای موسوی عزیز از شما خیلی ممنونیم .

در ضمن نمایشگاه عکس ایشان که نمایشگاه خاصی خواهد بود به زودی در خانه ی هنرمندان از تاریخ 16 تا 23 آبان برپا خواهد بود ، خاص بودن این نمایشگاه به سوژه ی کارهای ایشان بستگی دارد که تا به امروز در هیچ جا نظیرش برگذار نشده ، سوژه ، سعدی افشار است که به گمانم خیلی هم نباید (تئاتری) ! بود تا او را شناخت . بروید ببینید تا بعد مثل کسانی که شکار روباه را از دست دادند افسوس نخورید .

سعدی افشار با نام کامل سعدالله رحمت خواه بازیگر کمدی ایرانی است که در نمایش های موسوم به سیاه بازی و یا تخته حوضی به ایفای نقش می‌پردازد.

وی که متولد 1313 است و تا ششم ابتدایی درس خوانده، برای نخستین بار در سال 1330 بر روی صحنه رفت و امروز به عنوان تنها بازمانده سیاه بازی در ایران شناخته می‌شود.

مراسم بزرگداشت وی در سال 1385 با حضور بسیاری از بزرگان تئاتر در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.