همه فکر می‌کنند آن سکانس صداگذاری نشده در حالی که این‌طور نیست ، دختر بی صدا شعله‌ور میشود و این عین حقیقت است . در حالی که مستی شعله‌های سرکش به جانش افتاده و پاپیچِ البسه‌اش میشوند و از این سو به آن سو زبانه میکشند ، دختر اشک‌ریزان دست روی دهانش میگذارد تا جیغش سر به آسمان پر ستاره‌ی بهاری نرسد ،

این روان شناسی اسماعیل فصیح در دهه چهل تحسین برانگیز است . او در برابر رسانه های آن زمان ننشسته و زندگی را با چشمانش از نزدیگ نگاه کرده است نه از دریچه ی رسانه ، از توی محفل و کافه . برای او تنهایی و ابعاد وجودی انسان همان گونه است که برای صادق هدایت بود . رد پای هدایت را می توان در آثار فصیح دید .

درگذشت امین تارخ

حکایت بار کج . . . جزیره در کهکشان

آیا اقتباسِ سینمایی از زندگی هنرمندان امری ممکن و کارآمد است ؟

فیلمِ سی دقیقه‌ای صدای انسانی اقتباسی ست از نمایشنامه ی صدای انسانی اثر ژان کوکتو ، شاعر ، فیلمساز و نمایشنامه‌نویسِ برجسته و آوانگاردِ فرانسوی . شاید یکی از دلایلی که پدرو آلمودوار دست به اقتباس یک مونودرام  میزند این باشد که پاندمی کرونا ، اجازه نمیدهد انسان ها به هم نزدیک شوند . فاصله‌گیری اجتماعی و تقلیلِ روابطِ انسانی یک شکافِ مضاعف بر زندگی سردِ عصر نوین گذاشته است و مضمونِ نمایشنامه ی صدای انسانی هم گسست روابط انسانی  است . بنابراین انتخابِ این نمایشنامه برای ساخت فیلم در زمانِ کرونا ، انتخابی درست است .

گفتگوی سانازسیداصفهانی در مجله ی ادبی سین ادبیات ترکیه

یادداشت سانازسیداصفهانی بر کتاب دریا و زهر نوشته ی شوساکو اندو ترجمه مهرداد علی بابایی . این رمان هویت پزشکان جنایتگاری را تشریح می کند که در زمان جنگ جهانی دوم دست به زنده شکافی می زنند .

یادداشتی بر فیلم ( بانوی انتقام ( Lady Vengeance ) - پارک چان-ووک )

داستان آن‌کَس که با ناله سودا کرد .