ساناز سید اصفهانی میس شانزه لیزه در جزیره ای در کهکشان
Ateşi Titrek Bir Aşk
Mektubun baş faili Marcello, aşk düellosunda bir fallik obje, bir kırbaç olarak karşımıza çıkıyor. Marcello’yu, Sanaz’ın karşısında zayıf ve titrek yönlerini gizleme ihtiyacı hisseden bir erkek portresi olarak yorumluyorum. Mektuptaki fallik obje, aradaki hatıraların gerilimini yükseltiyor. Tutkulu bir aşk alevinin hezeyanlarını yaşatıyor. Bir kadının en günahsız hali cezalandırılıyor. Aşk, bir kadının en günahsız hali değil midir? Fakat bu aşktan geriye kalanlar; kadın aşığın yüzleştiği eril tortu ve kalıntılardır. Güzel yönü ise şudur ki; “acının duvarı, bir genç kız savunmasıyla aşılmaya çalışılmıştır.” Aşk, yalnızca bazı asitlerin birleşmesinin bir sonucu mudur? Aşk bir arınmadır. “Provans şairlerinin dediği gibi, cinsel birleşmenin öznesiyle nesnesini benzersiz kişilere dönüştüren bir arınma. Aşk, cinselliğin nihai eğretilemesidir. Aşkın temeli, özgürlüktür.” Mektup ise, erotizm, cinsellik ve aşkın sınırlarında gezinmektedir.
Ateşi Titrek Bir Aşk
Sanaz Seyed Esfahani , aramızdaki mesafeyi kapatacak türden bir hamlede bulundu. Okur olarak düşüncelerimi dile getirmem için, “elimi uzaklardan sıcak bir şekilde sıktı.” Bu yakın teması öyle sevdim ki, bana hediye ettiğini söylediği tatlılığa kayıtsız kalamadım. Esasında mektupla ilk karşılaşmamda, romantizm ve aşırılığın beni köşeye sıkıştırdığı bir okuma gerçekleştirmiştim. Fakat sonrasında mektupta iç içe geçen duyguların yarattığı atmosfer, olaya başka bir gözle bakmamı ve kendi içimde bir denge kurmamı sağladı. Bu mektupta yanılgı, öfke, hınç, özlem, sitem, aşk, hayal kırıklığı ve daha bambaşka duygular yer alıyor. Aşka dair özel anlar yazarının izniyle paylaşıldığında, okur, rahat nefes alabildiği bir yolculuğa çıkabiliyor.
Sanaz Seyed Esfahani, Marcello’ya Mektuplar’la; bütün enerji ve çabasını yönelttiği bir aşkın kapılarını aralıyor. Fakat zaman içinde masum aşkından geriye yalnızca kalp kırıklıklarıyla dolu serzenişler kalıyor.
Mektubun baş faili Marcello, aşk düellosunda bir fallik obje olarak, kırbaç şeklinde karşımıza çıkıyor. Marcello’yu, Sanaz’ın karşısında zayıf yönlerini gizleme ihtiyacı hisseden bir erkek portresi olarak görüyorum. Buradaki fallik obje, aradaki hatıraların gerilimini yükseltiyor.
Tutkulu bir aşk alevinin hezeyanlarını yaşatıyor. Bir kadının en günahsız hali cezalandırılıyor. Aşk, bir kadının en günahsız olduğu hali değil midir? Fakat bu aşktan geriye kalanlar; kadının yüzleştiği eril tortu ve kalıntılardır. Güzel yönü şudur ki; “acının duvarı, bir genç kız savunmasıyla aşılmaya çalışılmıştır.”
Aşk, yalnızca bazı asitlerin birleşmesinin bir sonucu mudur? Aşk bir arınmadır. “Provans şairlerinin dediği gibi, cinsel birleşmenin öznesiyle nesnesini benzersiz kişilere dönüştüren bir arınma. Aşk, cinselliğin nihai eğretilemesidir. Aşkın temeli, özgürlüktür.” Mektup ise, erotizm, cinsellik ve aşkın sınırlarında gezinmektedir.
Çevirmeni Turgut Say’a ve mektubu yayımlayan Yük Edebiyata teşekkürlerle
Nagihan KorKutata
_______________________________________________________________________________________________________
بُرشی از داستان :
. . . بُرشی از داستان : . . .
چگونه این لحظه ی زیبا ی ریسه رفتن از خنده را به جهنم تبدیل کردی جنابِ شیرِ بیشه ی شجاعت !؟ آن شلاق را بر تن مست و سُست من چطور زدی ؟ بعد از آن همه گپ و گفت و رقص و خنده زیرِ نور چراغ های چشمک زن آبی خانه ام چطور دقیقا بعد از فیلمبرداری ت از من تیر در جمجمه ام نشاندی ؟ من که مثلِ طفلی معصوم رو به رویت نشسته بودم و با کفِ دو دستم خیسی خنده ی چشمانم را از صورتم پاک میکردم ، به تو نگاه کردم و پرسیدم :” تو منو دوست نداری ؟” و تو با خنده زل زدی توی چشمانم بی پلک زدنی و واضح و شفاف گفتی :” نه ! من تو رو دوست ندارم . ” برای اینکه بنویسم چطور رو به رویت ویران شدم به یک عمر نیاز دارم نه چند صد دفترچه . افسوس که نویسنده بودن چیزی ست که نمی‌توان شد . بی پناه تر از خودم در آن لحظه ندیدم . . .
_______________________________________________________________________________________________________
برشی از نقد داستان [ ترجمه ] ناگهان کورکوتاتا
ساناز سیداصفهانی با نامه هایی به مارچلو در تلاش است درهای یک عشقی را که تمام انرژی و تلاشش را صرف آن کرده است ، باز کند .اما با گذر زمان ، از عشق بی گناه او چیزی جز شکوه و شکست عشقی باقی نمیماند .
آغازگرنامه ، مارچلو، در یک نبرد عاشقانه به عنوان یک شی فالیک ، در قالب یک شلاق ظاهر میشود . من مارچلو را مردی میبینم که در برابر ساناز نیاز دارد تا با خشونت ضعف خود را پنهان کند . ساناز سیداصفهانی هیجانات شعله های پر شور یک عشق را به نمایش میگذارد و در بی گناه ترین حالت یک زن که عاشقی ست بیهوده مجازات می شود . آیا عشق حالتی از معصومیت نیست ؟ عشق یک پاکسازی است . چنانکه شاعران پراوانس میگویند پاکسازی ست که سوژه و ابژه ی ارتباط جنسی را به وضعیتی منحصر به فرد تبدیل می کند . بنیان عشق ، آزادی است . اما نامه ، در مرزهای شهوت ، جنسیت و عشق سرگردان است .
[ بریده ای از تحلیل بر داستان نامه به مارچلو نوشته ی ساناز سیداصفهانی ، ترجمه ی تورگوت سای و نقد ناگهان کوکوتاتاف چاپ شده در ماهنامه ی ادبی ( یک ) ترکیه .
