ساناز سید اصفهانی میس شانزه لیزه در جزیره ای در کهکشان
ه گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «نامبرده حسین سرشار»، مجموعه گفت‌وگوهایی از ساناز سیداصفهانی با سیامک شایقی، هوشنگ گلمکانی، نصرت کریمی، محمدعلی کشاورز، شاهین فرهت، شهلا میلانی، امیر اشرف آریان‌پور، پری زنگنه، پری ثمر، احمد پژمان، رشید وطن‌دوست، یارتا یاران و هومن خلعتبری درباره حسین سرشار، خواننده اپرا، موسیقی‌دان، دوبلور و بازیگر است.
این مجموعه گفت‌وگوها پژوهشی درباره فعالیت اپرا و موسیقیایی حسین سرشار، خواننده باریتون دراماتیک است که به تازگی از سوی انتشارات دات منتشر شده است.
در این کتاب عکس‌هایی آمده است که پیش‌تر در دنیای مجازی قرار داده نشده‌اند و برای نخستین بار در این اثر منتشر شده است. عکس روی جلد این کتاب اثری از میترا محاسنی است و طرح جلد از سوی ابراهیم حقیقی طراحی شده است.
در این کتاب و در بخشی از گفت‌وگوی سیداصفهانی با شهلا میلانی می‌خوانیم:
«…تا آخرین لحظه طلبه ماند. برای آواز هر روز در کسبِ دانش بود . کسی که به بالاترین مقام رسیده بود …عاشق این کار بود . پرسیدید که چه ویژگی خاصی داشت ؟ سرشار کودک بود ، مثل بچه ها بود ، بزرگ نشد که حیله گر شود که بتواند سَیاس و با دیپلوماسی رفتار کند ، وقتی ما بزرگ می شویم یاد می گیریم حیله گر شویم ، دروغ می گوییم، حقه باز می شویم و چون سرشار این ویژگی ها را نداشت تافته ی جدا بافته از دیگران بود . این هست که می پرسید چه چیزی خاصش می کرد! این ها بود . اهل مطالعه بود ، شعورِ اجتماعی داشت . بلد نبود مثل آفتاب پرست به هر رنگی در بیاید ، برای همین ارتباطش با دیگران آسان نبود. انسانِ ساده و صادقی بود . شاید یک سری رفتار ها برای آدم ها عادی باشد و راحت از کنارشان بگذرند اما برای او غیر استاندارد بود ! به همه چیز با ظرافت نگاه می کرد فقط به کارش فکر می کرد . رفتارسیاستمدارانه نداشت که بتواند از پس دیو و دد ها بر بیاید ، برای همین همه توی حرفه‌اش به کارش کار داشتند ! نمیتوانست خودش را همرنگ جماعت کند . برای خودش دیدگاه فلسفه و مَنِش داشت . . .مردی بود بسیار مهربان با روح بزرگ و بسیار کودک ، روحیه ی یک کودک را داشت اما در آواز به پختگی یک استاد بود.»
کتاب «نامبرده حسین سرشار»، اثر ساناز سیداصفهانی در 208 صفحه، شمارگان 1000 نسخه و به‌بهای 40 هزار تومان از سوی نشر دات منتشر شده است.
