پری خوانی عشق و سنگ

توی این سرب و دود و غبار سمی که خودش اندازه ی یه پاکت سیگاره هر نفسش ، میشینم توی ماشین و حتی نمیشه شیشه رو بدم پایین از بس هوای بهاریمون مثل همه چیز تر و تمیز و استرلیزه و نانازه ، تخت گاز میرم توی دل و مرکز دود و سرب ، به تئاتر شهر که انگار الماسیه میون خرابه های اطرافش که کندن زمین هاشو و به زور و زور چپون مترو میکارن کنارش . میرم به دیدن نمایش ( پری خوانی عشق و سنگ ) به نویسندگی : چیستا یثربی و بازی : سیما تیر انداز . در واقع بعد از مدت ها، ریسک میکنم برای دیدن مونودرام ایرانی ، سیما تیرانداز رو دوست دارم .توی مانیفست چو رحمانیان به گمان من البته بسیار عالی بود و در سریال ابراهیم حاتمی کیا هم همچنین . . . تسخیر صحنه توسط تک بازیگر روی آن ، بسیار کار دشواریه ، اونم متن ایرونی قاطی آیین و سنت و مذهب نگه داشتن مخاطب در طول اجرا همه و همه روی کول و دوش بازیگر صحنه است . بروشور رو میدن دستم، از دست بروشور ناراضی ام ،کلمه ی (گ) یه ور دیگه ش چاپ شده ، اتفاقی آقای آشفته ی گرامی رو هم میبینم . . .با توجه به شروع تازه ی کار تعداد مخاطب برای این جنس کار خوب بود . عکسی که مشاهده میکنید عکسی است از رضا معطریان . بروشور رو باز میکنم. توش یه چیزی نوشته که قبل از دیدن اجرا دلمو با خودش میبره به یه جاهایی ،‌دردم میاره …توش نوشته :” انسان برای عاشق شدن فقط به یک دقیقه وقت نیاز دارد ،اما برای فراموش کردن به همه ی عمر…” خب ته دلم میگم داره راس میگه . میشنم روی صندلی عینکمو میزنم و منتظرم ببینم چی قراره پیش بیاد . سیما تیرانداز وارد میشه . نور میاد روش . . . داره دیالوگ هاش رو میگه . . . همین طور که داره روایت میکنه گوشواره اش رو هم آویزون میکنه . . . سیما تیر انداز سالن قشقایی رو تسخیر میکنه ، با یه تور بازی میکنه بهش شخصیت میده ، تور جون میگیره ، باباش میشه ، شوهرش میشه ، بچه اش میشه میره توی شیکمش ، دیوار میشه ، شتر میشه ، اسب میشه ، و سوار اسب شدن و شتر شدن بازیگر روی صحنه کاملا متفاته ، سیما تیرانداز ، زن میشه ، بچه میشه ٧ ساله ، مادر میشه ، نامادری خودش میشه ، نابرادری خودش میشه ، نقش پوش امام میشه ، از اینکه میمیک صورتش یه جاهایی زشتش کنه نمیترسه …خودش رو زشت میکنه ، صداهاش رو جور وا جور مینه ، بازی میکنه …کارستون ، وسط اجرا انگشترهامو در میارم چون میدونم میخوام حسابی دست بزنم ، اما سیما تیرانداز نمیذاره داره ادامه میده ، اشک منو در میاره ، ظلمی که به زن ها شده رو بازی میکنه ، شلاق میخوره ، یه طوری درد میکشه انگار تو هم داری درد میکشی،باهاش داری تازیانه میخوری ، سیما تیرانداز پیر میشه ، شکل دستهاش عوض میشه ، زیر خاک میره ، ستاره ها رو باید بشمره ؟ نمیدونم وسط اجرا کدوم یکی  از جملات نمایشنامه پشت سر هم بهم شلیک شد که بی وقفه زدم زیر گریه و زر زری کردم . . . کار رو دوست داشتم .آره . دوست داشتم . پیشنهاد میکنم برید ببینید تا از دستش ندید .

** نامه ی خانم چیستا یثربی به همین مناسبت **