دوستی این زمونه هیچه پوچه

آدم هایی هستن که فقط بلدن بگن (من) و بعد از توی این (من) کلی کیفیت جنصی و جرثومه ی مردانگی و یه نمه تیزکی اومدن و پهلونی و مرام میریزه.اون آدم ها ، که فقط تو بساط آدم کشی نیفتادن ، خیلی ور ور میکنن و دم از همدمی و من نه منم نه من منم میزنن . یه روز (هیچ کس ) به من گفت :” هر کس از هر چی زیاد حرف میزنه ازش کم میدونه .” راست میگفت . منم که شر . . . واسه خودم جاه طلب و گاهی مغرور و بسیار تک رو و گه گاه بی ادب و پر مصیبت. . . همه اش مثل تبل تو خالی ام من . هر کی گفت :” من دوستم ” دشمن از آب دراومد و هر کس گفت شریفم دنبال تلکه کردن قلب  بود و یا عشق الواطی و همپیالگی داشت  . بعضی ها مشقشونو توی زندگی خوب ننوشتن . تجدید شدن وفقط قد کشیدن . دراز شدن و هنوز سر همون یه کلاسن و خودشون و آدم میدونن . هر وقت  ( با هر کس درد خویش ابراز میکنیم/خوابیده دشمنی است که بیدار میکنیم ) . یارو دلش میخواد خیست کنه ،‌مچاله ات کنه ، وقتتو بگیره ، مچاله ات کنه ، پهنت کنه روی طناب ، بخارت کنه ،‌محوت کنه اسم خودش رو میگذاره (دوست) . واقعا خانه ی دوست کجاست ؟ دلم یه آدم استخون دار میخواد که مثل سگ پاچه بگیره . وقتمو پس بگیره ، همه ی حسمو رسممو زندگیمو/بره آرزوهامو پس بگیره .پس بگیره پولمو، نون دلمو، خون قلبمو، قلبشو بزنه توی سیخ، نتونه زندگیشو از سر بگیره / من بشم هند جگر خوار/تو اگرم گلی حتی گوش خوار، میکشمت /فرقی برام نداره با خار و بی خار . تیز برو / سینه خیز برو / رویاهمو بکن از توی ستاره ها /که نور ندارن این روزا/ این شبا، همه اش بارونیه / آرزوهام همه واسه یه عده نون دونیه / تو اگرم گلی / فرقی نداره سنبلی یا گلایلی / پوچی، نوچی/ تیغهاتم همه قلابیه هه/ عین میخ توی ساقه ات رفته و تو پوچی نوچی/ ساقه ات و برگات همه هیچی هیچی قلابیه هه / به من نخند سئوال نکن/بهت میگم پوچی هی پیچ پیچی . /میخندی به مصیبت های من / شده وعده ی غذاییت عذاب زندگی من / تو یه لاش خوری / خفاشی /تو خون منو روح منو میخوری ،میخوری / سطل میذاری زیر گیوتین/ سرمو میبری با تیغ و میگی این/اینه دشمن من کشته منو / کرده تلف عمر منه / چسبیده به جونم به خونم به خونه م / مثل ترقه نه عین عشقه، دستش رو گذاشته روی  خرخرهم آخ خرخره م  / میگم تو میگفتی ما دوستیم/ هی بیا بشینیم و واسه هم لوس شیم / میگی من نمیشناسم تو رو برو بیا برو …لوس شو دور شو اما واسه من پوچ شو هیچ شو / اینه که دوستی توی این دوره زمونه / کم شده، کوچیک شده دیگه نیست عین هندونه سر سفره ی هر خونه / دوستی نیست شده هیچ شده پیش شده، کیش شده مات شده/ پریده رنگش دهنش مثل دهن مرده واز شده / میکننت له /میزننت سفت /دستت روی دهنته نمیگی هه آخه اون دوستته یار غار و گرمابه گلستونته / میشی روح میری توی کوه/ بازم صداش میکنی ،این پا واون پا میکنی / همه ش صدای خودته داری خودتو رسوا میکنی …دور شو. کور شو . / رویامو بده /قلبمو آرزوهای دزده شدم رو بده / ندی ازت پس میگیره زمونه /ببین چه جوری پوزه ات رو زمین میمالونه/ دروغ میگی مترسگ/ حداقل کاش بودی قدر یه سگ/ نداری تو عاطفه /آخه عیاشی مثل تو هم علافه/لاف  میزنه /بلوف میزنه / سرتو میکنه زیر آب/میگه خفه شو صداتم درنیاد/خفه میشی/ باز میشی یه روح / میری توی کوه / میفتی به پای حضرت نوح-ع-/هولی/کولی.کی میشی آدم / بدونی که رسم زمونه / اینه دوستیا تا ابد نمیمونه / نه دوستیا تا ابد نمیمونه/ ولی بدون جای خنجراشون/جای خالی رویاها/میمونه میمونه /تا ابد بکش درد-درد-درد/مثل فرهاد بکن نقر نقرنقر  /اما بدون رسم زمونه همینه / دوستیا تا ابد نمیمونه / این روزا دوستی شده چاپلوسی / مهمونی بیگ بنگ و آره همه اش بنگ و منگ و منگ / این روزا دوستی مارک داره / ایوسن لوران و گوچی و هی همه اش بوی دلار داره /بوی هند میده /فلفل تند میده /از دهناشون بوی دروغ مثل پهن بیرون میده / همه شدن حسود / نمیخوان تو ببری یا بکنی سود /میکننت فراموش./میذارن برات تله موش /آخه تو موشی/جلو اونا یه تیکه گوشتی/ میندازنت توی دام /همونا که بودن  یه روزی دوستان / میکننت توی قفس/ دهنتو میبندن با یه چسب/ساز میزنن/تایپ میکنن/فیلم میسازن /عکس میگیرن.تخ تخ /اما یه بارم نمیان دستتو بگیرن /بگیرن.ببرن.چرخ بزنی توی خیابون.بزنی زیر آواز. دم خونه ی این و اون ./ سردمه .دنیا /سردمه./دستو بده بگیرمت من سردمه/سردمه / مثل یه سنگ زیر یخا من سردمه/دستتو بده بکشم بیرون . مردابه /این جا .صدام نمیره بیرون/.هیچ جا. هیچ جا/هر چی دیدم توی دوستی/سراب بود و هیچی.هیچی.پوچی/سردمه دنیا.شب ها ./رعد میزنه تن منو اون ضرب میزنه /میزنه برق میزنه /ستاره اون بالا بهم چشمک میزنه / همه ی آرزوهام کپک میزنه /حتی دیگه نمیتونه دم بزنه اون دم بزنه .

نمیدونم این دری وری ها چی بود قرار بود راجع به پایان یه فیلمنامه که چندین ماهه سرشیم بنویسم . منو ببخشید .