جن گیر …. + ….. محاکمه در خیابان

 

جن گیر ، نام نمایشی است که این روزها در تالار قشقایی اجرا میشود . مضمون این نمایش به سادگی باورهای همیشگی عامیانه ای است که همیشه در گیرش بودیم ، از همان وقت ها که دوست داشتیم روی کاغذ الف – با بنویسیم و استکان رویش بگذاریم و روح ظاهر کنیم ، تا زمانی که بزرگ شدیم و فکر کردیم که با جن میشود سرنوشت عوض کرد و بخت را باز کرده رو به خوشبختی کرد و سر مردم را زیر آب !!

با توجه به اینکه ضمن دیدن کار احوالم دگرگون شد و  بیرون رفتم ،از شیرین کاری های اجرا دور ماندم و صندلی ام را نیز اشغال کرده بودند و کار را ایستاده دیدم ،‌اما کار به دلم چسبید ولی ….ولی یک ولی بزرگ برایم باقی ماند . ..

در گوشه کنار کار خلاقیت های ریز و درشتی ریخته بود که قاطی میزانسن های بد، کار را از محیط نمایشی بودن در میاورد و به لودگی میکشاند که این خوشحالم نکرد … با وجود اینکه نویسنده تلاش کرده بود به (جن) برسد و دستی به سر و گوش موضوع بکشد اما طنز نمایش در اواخر کار شبیه ته مانده های طنز  مهران مدیری شده بود گرچه که جذابیت های نمایش ،‌خلاقیت و ایده پردازی خوب بود . زن و شوهر خیاطی که ناگهان در زندگی حقیرانه شان با جن هایی رو به رو میشوند که مجبور به کلانجار رفتن با آنها شده و مثلا زندگی شان در حال تغییر است … در اواسط کار شوخی و مثلا طنز، شبیه بچه بازی هایی میشد که بچه ها با چادر مامانشان توی انباری با هم بازی میکنند و همدیگر را میترسانند … هر از گاهی از دیدن بازیگرها روی صحنه خجالت کشیدم و البته خیلی جا ها هم خنده ام گرفت دروغ چرا !  ولی خب انتظار دیدن چیزی ورای خاله بازی رو داشتم هر چند سوژه به اندازه ی کافی جذاب بود که از این همه اشکال بگذرم .

ژآله صامتی – با توجه به اینکه به نظرم بیشتر نقشهایش کلیشه بوده – اما به عقیده ی من بازی خوبی ارائه داده . سیامک صفری هم مثل همیشه خلاقیت های خاص خودش را به صورت آن لاین ، غیر قابل پیش بینی و هر بار یه جور ، میشد دید و باقی بازیگرها هم بازی خوبی داشتند . میزانسن بسیار بد بود . دکور صحنه میشد بهتر باشه . روی هم رفته کاری بود که در اوج عجله بسته شده بود .

 

محاکمه در خیابان ….

به نام خدا … به جون مامانمینا نمیخوام قد قدو غد غد  کنم ،‌ سر همه رو درد بیارم ،‌اما محاکمه به زعم من فیلمی بود که میشد زورهای آخر کیمیایی را  که در این آخر سنی میزند دید ،‌ تیتراژ اول فیلم را دوست داشتم … پلان آخر فیلم و فیلمبرداری درخشانش را هم دوست داشتم . همین . نه دیالوگ ها دیالوگ بود … نه روابط آدم ها شکل گرفته بود و نه ساختار مدور و چرخشی توانسته بود به معنای واقی در قالب در بیاید … فیلمی سیاه و سفید …از همین جا میشد شعار زدگی و تکرار را درش دید … ناموس و چاقو کشی- عشق لوطیگری و لات و لوت بازی های کیمیایی تبدیل به یک مشت کلمه شده بود که از دهان آدم ها بیرون می آمد .

فیلم : عروسی است . دوست داماد به داماد میگوید دست نگه دار زنت قبلا با کسی بوده یک بار هم بچه انداخته آدرس و تلفن دکترش هم هست . داماد جشن را رها کرده دنبال علامت سئوالها میرود . در همین حین فیلمهای قبلی کیمیایی تکرار میشود . پرده سینما . قتل . کلاه . سیبیل . حرف های قلمبه . بی ربط … اصطلاحات غیر رایج …آخر فیلم هم داماد جواب به دست بر میگردد پیش عروس … (اما این وسط یادش میرود سری هم به دکتر زنان که بچه را انداخته بزند ) پولاد خوب بود . حامد بهداد را دوست ندارم صدایش خنده ام را در میاورد و ژستش حالم را به هم میزند . نگار فروزنده از اول تا آخر بی خودی بود . محمد رضا فروتن که هم خودش هم نقشش آخر ضعیف بود . نیکی کریمی هم ناخن هایش را خوب درست کرده بود . خلاصه فیلمی بود که اگر خواستید بروید ببینیدش بهتر است با خود تخمه و آدامس و پفک هم توی سالن ببرید .

* از همه دوستانی که طی حرکت انسانی خودشان با من تماس گرفتند ممنون . هنوز خوب نیستم و برای همین هم کم مانور دادم . میبخشید . ان شالاه تا یکی دو هفته ی دیگر جواب آزمایش و ام آر آی به دست و … در خدمتم و خدا فقط میداند که نگرانی هایم کمتر میشود یا نه اما خدارا صد هزااار مرتبه شکر دخانیات را دوباره راه انداخیتم . و دعا کنید خوب باشم تا ازسفر مهمی که دارم عقب نمانم … اگر سفر بروم و حالم خوب باشد قول میدهم همه تان را باخودم همراه کنم .

میس شانزه لیزه